We hebben de kinderen gevraagd wat ze het allerfijnst vonden van het herfstkamp. Dat was het verstoppertje spelen. Daarvoor hadden we de perfecte lokatie: rondom ons kamphuis was bos. De kinderen konden rennen, luidruchtig zijn, zelfstandig een stukje het bos is, avontuurlijk spelen en en passant ook nog in contact komen met de natuur: de paddestoelen, de vossenholen, de geur van half vergane bladeren op de grond…..
Op het terrein van de Wolfsuil was ook van alles te doen. We hebben 6-kamp gedaan en een foto- speurtocht. En we hebben er fietsen gehuurd waarmee we naar de kaasmakerij zijn gefietst.
Het kamphuis zelf was ook ideaal. Ruim, maar niet te groot, zodat het intiem, huiselijk was en we boven een goede slaapkamerindeling konden maken. Het huis is schoon en goed uitgerust. Door de open keuken waren onze kok Pieter en zijn wisselende assistenten altijd deel van het groepsgebeuren in woon- en eetruimte.
Het is geen toeval dat we zo blij zijn met deze lokatie. Het was de droom van Jonkheer Ocker Repelaer die zich zijn leven lang heeft ingezet voor minderbedeelden en in 1936 landgoed De Wolfskuil aankocht ten behoeve van kinderen uit ‘achterstandswijken’ in de Randstad. De HRS heeft het mogelijk gemaakt dat wij hier 83 jaar later nog van kunnen genieten!
Zelfs met korting, omdat Stichting Antar valt binnen de doelstelling van de stichting: ‘Het aanbieden van recreatieve verblijfsmogelijkheden aan jongeren in achterstandssituaties. Deze jongeren hebben zorg in de vorm van opvang, opvoeding, hulpverlening en/of behandeling (-)’.
Onze dank gaat uit naar wijlen Jonkheer Repelaer en de sociaal bewogen mensen die zijn werk hebben voortgezet!
